Монгол улс иргэнээ бүртгэсэн нь 1939 онд Цагдан сэргийлэх газарт паспортын хэлтсийг 6 хүний орон тоотойгоор байгуулж, Сэлэнгэ, Дорнод, Өмнөговь, Ховд, Завхан, Дорноговь, Хэнтий зэрэг 11 аймгийн цагдан сэргийлэх ангид паспортын бүртгэгч, байцаагч нарыг томилон ажиллуулж байсан бөгөөд 1940 оны 11 дүгээр сарын 23-нд Сайд нарын Зөвлөлийн 44 дүгээр тогтоолоор тус улсад паспортын нэгдсэн журам тогтоон иргэний паспортын дүрэм, түүнийг хэрэгжүүлэх "Ажлын заавар"-ыг баталж, Улсын Бага Хурлын Тэргүүлэгчдийн 1940 оны 67 дугаар тогтоолоор баталжээ.